Από την ανέγερση του Σχολείου 

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΚΟΡΩΝΙΔΑΣ

1. Το σχολείο ιδρύθηκε το έτος 1855. Σύμφωνα με πληροφορίες, λειτουργεί από το έτος της ιδρύσεώς του.

2. Το διδακτήριο χτίστηκε το έτος 1930. Η ιδέα και η προσπά­θεια ανήκουν στον τότε Πρόεδρο και γιατρό του χωρίου Κ. Πιτταρά. Με την πρωτοβουλία του βρέθηκε στην αρχή το οικόπεδο, το οποίο δώρισαν χωριανοί, και κατόπιν, με προσωπική εργασία των κατοίκων, άρχισε η ανέγερση. Ήταν ισόγειο με δύο αίθουσες διαστάσεων 6-9 μέτρων και ένα διάδρομο. Είναι πετρόκτιστο

Η δαπάνη για την οροφή και τα κουφώματα βάρυνε το Σχολι­κό Ταμείο, τα χρήματα του οποίου προήρχοντο από κρατική επιχορήγηση.

5. Τα έτη 1937-1939 χτίστηκε ο άνω όροφος του διδακτηρίου, αποτελούμενος από δύο αίθουσες διαστάσεων 6-9 μ., ένα γραφείο και ένα μικρό διάδρομο. Η δαπά­νη βάρυνε το Σχολικό Ταμείο και τα χρήματα προήρχοντο από κρατική επιχορήγηση. Δαπανή­θηκε το ποσό των 187.252 δρχ.

6. Στο σχολείο φοιτούσαν και τα παιδιά του συνοικισμού Απόλ­λωνα (ο οποίος υπάγεται στην κοινότητα Κορωνίδας), μέχρι που ιδρύθηκε εκεί σχολείο. Η φοίτηση των παιδιών του Απόλ­λωνα δεν ήταν υποχρεωτική. Γι' αυτό και δεν υπάρχει ο ακριβής αριθμός των.

9. Το σχολείο συ­ντηρούνταν από εισφορές του τότε Δήμου  Κορωνίδας και κατόπιν Κοινό­τητας Κορωνίδας, από χρήματα που έφερναν οι μαθητές και από επιχορήγηση της Εκκλησίας.

Οι δάσκαλοι από το έτος 1898 πλη­ρώνονταν από το Δημόσιο.

Το έτος 1916 ο δάσκαλος ήταν στο στρατό και οι γονείς είχαν πάρει τον ιερέα για να κάνει στα παιδιά μάθημα. Το κάθε παιδί του έδινε 50 λεπτά το μήνα. Και το έτος 1917 συνέβη το ίδιο.

10. Εκτός από την ανάγνωση, που ο δάσκαλος τη διάβαζε, τα άλλα μαθήματα τα έλεγε προφορικά και έγραφε την περίληψη τους στον πίνακα. Οι μαθητές τα αντέγραφαν και κατόπι εξετάζονταν σ' αυτά. Πρόγραμμα δεν υ­πήρχε. Ο δάσκαλος όριζε από την προηγούμενη τι μαθήματα θα γίνουν την άλλη μέρα.

Για κάθε ένα ή δύο μαθήματα οι μαθητές είχαν από ένα τετρά­διο. Για πρόχειρο χρησιμοποιούσαν την πλάκα.

Πολλές φορές μαθητές μεγαλύτερων τάξεων διάβαζαν τους μαθητές των μικρότερων τάξεων. Ο δάσκαλος έβαζε τους καλούς μαθητές για τη δουλεία αυτή.

Το σχολείο είχε πολλές ελλεί­ψεις σε θρανία και τα εποπτικά μέσα ήταν ανύπαρκτα.

Και εκείνοι που έφεραν λίγο ψωμί μαζί τους το μοιράζονταν με τα άλλα τους αδέρφια, ε­νώ άλλα παιδιά τους παρακαλούσαν για μία «μπουκιά». Όταν το τετράδιο τελείωνε, δύσκολα οι γονείς τους αγόραζαν άλλο, ενώ μελάνι έκαναν από ένα χόρτο, το μελανόχορτο ή μεταξάκι, αφού προηγουμένως το έβραζαν.

Οι σάκες ήταν από πανί ή υφαντές (για τους πιο εύπορους) και με κορδόνι κρέμονταν από τον ώμο (μπαλάσκες).

Για τα έτη 1855-1926 δεν υπάρχει αρχείο.

Οι πληροφορίες ανεβάζουν το  μέσο ορό σε 190-245 κατά σχολικό έτος.

Από το σχολικό έτος 1926-1927 ο αριθμός των μαθητών αναφέρεται στον ΠΙΝΑΚΑ 1.

 4.Το σχολικό έτος 1944-1945 είχαν γραφτεί 245 μαθητές. Φοίτησαν οι 66. Το σχολικό έτος είχε διάρκεια από τον Απρίλιο του 1945 μέχρι το τέλος του 1945.

5. Το σχολικό έτος 1945-1946 είχαν γραφτεί 260 μαθητές. Φοί­τησαν οι 119. Κατά το σχολικό αυτό έτος όλοι που φοίτησαν στην Τρίτη τάξη μεταφέρθηκαν στην Τετάρτη τάξη.

Για το προ του 1898 έτη έχουν μείνει τα ονόματα των δασκά­λων:

1. Βροντολόος...

2.Ανδρής...

Δεν είναι γνωστό ποία ακρι­βώς έτη δίδαξαν

Άλλα στοιχεία

1.Το έτος 1916 το σχολείο στεγαζόταν σε ιδιωτική οικία. Το έτος 1917 το σχολείο στεγαζό­ταν σε ιδιωτική οικία και στην εκ­κλησία. Από το έτος 1918 μέχρι το έτος 1930, που χτίστηκε το διδακτήριο, το σχολείο στεγαζό­ταν σε οικία που ανήκε στη Σχο­λική Εφορεία και που πουλήθηκε στην Κοινότητα και σήμερα είναι Κοινοτικό Γραφείο.

  3.Το έτος 1967, με δωρεά του Συλλόγου Κορωνίδας Νάξου και συνδρομή των μαθητών του και με την πρωτοβουλία του Πρύτα­νη του Πανεπιστημίου Αθηνών Στυλιανού Κορρέ, τοποθετήθηκε στο προαύλιο του σχολείου η προτομή του διδασκάλου Γεωρ­γίου Μανδηλαρά.

4. Το έτος 1971 και μετά από ενέργειες του τότε Διευθυντή του σχολείου Νικολάου Κορρέ, έ­γινε αντικατάσταση όλων των παλαιών κουφωμάτων του διδα­κτηρίου, δαπάνης 56.000 δρχ. Το

έτος 1972 έγινε η περίφραξη και η διαμόρφωση του νοτίου προ­αυλίου, με την ανέγερση τοίχου μονομπλόκ αξίας 23.492 δρχ. Τα έτη 1973 και 1974 έγινε η πλήρης διαμόρφωση του προαυλίου χώ­ρου, με την ανέγερση τοίχου μονομπλόκ κατά μήκος της δυτικής πλευράς του, μήκους 59 μ. και ύψους 3 μ. Η αξία του ήταν 77.203 δρχ.

5. Το έτος 1971 ο Στυλιανός Θεοδώρου Χωριανόπουλος πρό­σφερε δωρεάν στο σχολείο μία πλήρη παιδική χαρά εξ ολοκλή­ρου καινουργή. Η δωρεά έγινε Επ' ονόματι της Ειρήνης Ν. Κορρέ.

9. Η ύδρευση του σχολείου και η κατασκευή του κρηνοστασίου έγιναν με δωρεά των Γεωργίου και Ξανθής Χωριανοπούλου.

10. Το έτος 1975 δωρήθηκε στο σχολείο βιβλιοθήκη με πολλά και χρήσιμα βιβλία. Η δωρεά έγι­νε εις μνήμην Σπυρ. Μενταύλου, Επιθεωρητή Δημοτικών Σχο­λείων.

11. Το έτος 1977ο Κωμιακίτης Γεώργιος Ιωάννου Χωριανόπουλος (θοδωρογιώργος) άνοιξε με το μηχάνημα του αμαξωτό δρό­μο, ο οποίος συνέδεσε το σχολείο με τη δημοσία αμαξητή οδό. Η ό­λη εργασία, μεγάλης αξίας, έγινε δωρεάν εις μνήμην του δασκάλου του Γεωργίου Μανδηλαρά.

12. Με δωρεά των παιδιών του Κωνσταντίνου Χωριανόπουλου  (Κωνσταντάκη) έγινε ο εξωτερικός περιμετρικός ηλεκτροφωτισμός του σχολείου και στους δύο ορόφους.

Νικόλαος  Ιω.  Κορρές

Δάσκαλος

Από αφηγήσεις μαθητών... ογδοντάρηδων σήμερα

·         Το 1930, όταν άρχισε να χτίζεται το σχολείο, εκεί που είναι σήμερα, επειδή δεν υπήρχαν νταμάρια να βγάζουν χαλίκια και άμμο, με προτροπή του δασκάλου στους μαθητές και του προέδρου που όρισε προσωπική εργασία, δεκάδες παιδιά και γονείς ξαμολήθηκαν από το Μουτσούνα μέχρι το Πλατανάκι, την Αλακόπετρα και τα Μαλιασμένα Χωράφια μαζεύοντας σε καλαθάκία χαλίκια, ενώ αγωγιάτες κουβαλούσαν άμμο από τσι ρυάκουδοι του χωρίου. Ήταν πολύ συγκινητικό το θέαμα, να βλέπεις ένα ολόκληρο χωρίο να χτίζει το σχολείο του πραγμα­τικά πετραδάκι πετραδάκι...

Αφήγηση  Νικολάου  Σουσούνη

·         Όταν μας κάλεσε η πατρίδα στα όπλα το 1946, φύγαμε για να παρουσιαστούμε καμία 15αριά χωριανοί με τα πόδια μέχρι τη Χώρα και από κει επι­βιβαστήκαμε σε καράβι για τον Πειραιά. Όμως έπιασε φουρτούνα και το καράβι έδεσε για μία μέρα στη Σύρα. Μόλις βγήκαμε στην Ερμούπολη, μας περίμενε και μας υποδέχτηκε ο Φωτοδότης Μάλαμας, δάσκαλος της σειράς μας στο χωρίο από το 1930 μέχρι και το 1946. Μάλιστα μας πήρε και στο σπίτι του, μας περιποιήθηκε και μας διηγήθηκε πολλά πράγματα για το σχο­λείο μας.

Αφήγηση  Εμμανουήλ  Λιανή